အေမွာင္ကို ေဖာက္ခြင္း
လင္းေရာင္က်င္းသည္
ေနဝန္းနီနီ လာခဲ့ၿပီ။
ၿငိမ္သက္တာကို လႈပ္ႏႈိးဖို႔
တတုံးတုံးနဲ႔ အုံးေမာင္းျမည္
အားမာန္ခ်ီလို႔ ထ႐ွာသည္။
အြတ္အီးေအာ္သံ
တုံးေမာင္းညံလို႔
ေက်းလက္နာရီ မွန္ကန္သည္။
ဆြမ္းျဖဴလည္းညက္
ပဲျပဳတ္က်က္လို႔
ေက်းစည္သံတို႔ ညံစီစီ။
သဒၶါၿဖိဳးေပ
ကုသိုလ္ေတြ
နံနက္မွာပင္ ရလိုက္သည္။
ထမင္းဆီဆမ္း
ပဲျပဳတ္လႊမ္း
ေရေႏြၾကမ္းနဲ႔ ေလြးခဲ့ၿပီ။
ႏြားညီေနာင္သင္း
ဆြဲလို႔ဆင္း
ပ်ဳိးခင္းကိုပင္ ဝင္ခဲ့ၿပီ။
ေနကက်ဲက်ဲ
သားမည္းမည္း
ဇြဲလုံ႔လေတာ့ မေလ်ာ့သည္။
ထမင္းထုပ္ေရာက္
ႏြားေရေသာက္
ခဏသာပဲ နားခဲ့သည္။
ႏြားႏွင့္တူ႐ုန္း
႐ႊံ႕ပုတီးလုံး
ပုဆိုးကေတာင္ မြဲလွၿပီ။
ေနဝန္းၫႈိ႕မွ
ထြန္ျဖဳတ္က်
အမိဂါရ ျပန္ရသည္။
မီးခြက္မႈန္မႈိုင္း
ထမင္းဝိုင္း
မ်က္ႏွာစုံညီ စားၾကသည္။
လသာျပင္ဝယ္
ခဏငယ္
ေညာင္းညာေျဖရသည္။
ဓာတ္စက္မရွိ
သီတင္းမသိ
လမ္းေဘးစကားကတည္။
႐ြာဦးဆရာေတာ္
ေဟာၾကားေဖာ္
သိဉာဏ္ႂကြယ္ရသည္။
တို႔႐ြာဓေလ့
ငါမေမ့
ေတာသားႀကီးပါအတည္
အဲဒါေၾကာင့္...
အစဥ္အၿမဲ ဘဝင္ထဲ
ဂုဏ္ယူမိပါသည္။
လင္းေရာင္က်င္းသည္
ေနဝန္းနီနီ လာခဲ့ၿပီ။
ၿငိမ္သက္တာကို လႈပ္ႏႈိးဖို႔
တတုံးတုံးနဲ႔ အုံးေမာင္းျမည္
အားမာန္ခ်ီလို႔ ထ႐ွာသည္။
အြတ္အီးေအာ္သံ
တုံးေမာင္းညံလို႔
ေက်းလက္နာရီ မွန္ကန္သည္။
ဆြမ္းျဖဴလည္းညက္
ပဲျပဳတ္က်က္လို႔
ေက်းစည္သံတို႔ ညံစီစီ။
သဒၶါၿဖိဳးေပ
ကုသိုလ္ေတြ
နံနက္မွာပင္ ရလိုက္သည္။
ထမင္းဆီဆမ္း
ပဲျပဳတ္လႊမ္း
ေရေႏြၾကမ္းနဲ႔ ေလြးခဲ့ၿပီ။
ႏြားညီေနာင္သင္း
ဆြဲလို႔ဆင္း
ပ်ဳိးခင္းကိုပင္ ဝင္ခဲ့ၿပီ။
ေနကက်ဲက်ဲ
သားမည္းမည္း
ဇြဲလုံ႔လေတာ့ မေလ်ာ့သည္။
ထမင္းထုပ္ေရာက္
ႏြားေရေသာက္
ခဏသာပဲ နားခဲ့သည္။
ႏြားႏွင့္တူ႐ုန္း
႐ႊံ႕ပုတီးလုံး
ပုဆိုးကေတာင္ မြဲလွၿပီ။
ေနဝန္းၫႈိ႕မွ
ထြန္ျဖဳတ္က်
အမိဂါရ ျပန္ရသည္။
မီးခြက္မႈန္မႈိုင္း
ထမင္းဝိုင္း
မ်က္ႏွာစုံညီ စားၾကသည္။
လသာျပင္ဝယ္
ခဏငယ္
ေညာင္းညာေျဖရသည္။
ဓာတ္စက္မရွိ
သီတင္းမသိ
လမ္းေဘးစကားကတည္။
႐ြာဦးဆရာေတာ္
ေဟာၾကားေဖာ္
သိဉာဏ္ႂကြယ္ရသည္။
တို႔႐ြာဓေလ့
ငါမေမ့
ေတာသားႀကီးပါအတည္
အဲဒါေၾကာင့္...
အစဥ္အၿမဲ ဘဝင္ထဲ
ဂုဏ္ယူမိပါသည္။
No comments:
Post a Comment