ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္

ခနဲ႔တဲ့တဲ့ ရိသက္သက္

အမုန္းေတြဖက္ၿပီး

တားဆီးမရ ထြက္ေျပးသူ။

ငါတို႔တြဲလက္ေတြ

ကမၻာတည္သမွ်

႐ိုးေျမက်ေအာင္

ထာဝရခိုင္ၿမဲဖို႔

ငါတို႔ေျပာခဲ့ၾကစကားေတြ

ေလေပြတခ်က္နဲ႔ပဲ လြင့္ပ်ယ္ခဲ့ရတယ္။

ေမတၱာယွက္လို႔ ေတြ႕ခဲ့ၾကသလို

ေပါင္းဖက္ႏိုင္ဖို႔ သစၥာထားခဲ့ၾကတယ္

ေဝးဖို႔ဆိုတာ မေတြးခဲ့ဖူးတာ အမွန္ပါ

မမုန္းေၾကး၊ မေမ့ေၾကး

ကတိေတြ အခါခါေပးခဲ့ၾကတာ

ဖန္တရာမကပါဘူး

အခုေတာ့ ကံေစရာတဲ့လား။

ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္

ဘာေတြျဖစ္ျဖစ္

အေၾကာင္းသင့္ရင္ ျပန္လာခဲ့ပါ

ငါ့ကမၻာမွာ မင္းအတြက္သာ ေနရာ႐ွိတယ္။

ခ်ဳိမိန္မိန္

ျပစ္မႈတခုေၾကာင့္

တဘဝေလာ၊ တသံသရာေလာ

အေဟာသိကံ မခ်ိန္တန္

တခါေလာက္ေတာ့ ခံသင့္တယ္

ခံလည္းခံရမယ္။

က်ဴးလြန္သူတိုင္း

ျပစ္ဒဏ္မခံ ဝန္မခံရဲ

ပုန္းၿမဲပုန္းေနခ်င္ၾကတယ္။

မုန္ၫွင္းေစ့ကမၻာမွာ

ဒုကၡေတြက ခ်ဳိျမျမ

ၿပဳံးၾက ေပ်ာ္ၾက ၾကည္ႏူးၾက။

ငါသာလူေခ်ာ ဥစၥာေပါ

ငါပညာတတ္ ငါသာျမတ္

ငါသာသခင္ ငါဘုရင္

ငါႏွင့္ငါသာ ႏႈိင္းစရာ

ငါ့ဟုေမာ္ႂကြား ငါတကားႏွင့္

ဘုရားကိုပယ္ တရားကြယ္

ဘယ္လမ္းကိုေလွ်ာက္ ဘယ္ဆီေရာက္

ဘယ္လမ္းေပါက္မွန္းငါမသိ

လမ္းေပ်ာက္ခဲ့ၿပီ ေပ်ာက္ခဲ့ၿပီ။

ငါကားဘယ္သူ ဘယ္လိုလူလည္း

ငါဘယ္သို႔ျပဳ ဘာအမႈလည္း

ငါ့ကိုစြပ္စြဲ ဘာသက္ေသလည္း

စစ္လားေဆးလား ဘာတရားလည္း

ဖမ္းကာဆီးကာ ဘယ္ေနရာလည္း

ခ်ဳပ္ကာေႏွာင္ကာ ဘာလုပ္မွာလည္း

ပညာ႐ွိႀကီး မေျဖႏိုင္ လက္မႈိင္ခ်လို႔ထိုင္ရၿပီ

ငါသိငါတတ္ မေျဖႏိုင္ ေတြေဝေငးမႈိင္ေနရၿပီ

တတ္ႏိုင္ေသးလား ငရဲသား

ပုန္းႏိုင္ရဲ႕လား ငရဲသား

တရားဆိုတာ ညာလို႔မရ၊ ၫွာလို႔မရ

သာေစနာေစမ႐ွိ၊ ပကတိသေဘာ

မင္းအတြက္ ေဟာဒီမွာ အဝိစိ

ဝဋ္႐ွိသမွ် ခံေပေတာ့…။

ပန္းစကား

ပင္ျမင့္ယံတင့္

ပနာသင့္တဲ့ ေဂၚသဇင္

ေမာ္မဆုံးႏိုင္ဘူး

လွထူးပါတဲ့ ပန္ေတာ္ပန္း

နန္းသူတို႔ဆင္ၾကတယ္

မန္းသူတို႔ယဥ္လွတယ္။

သူကေတာ့…

ေ႐ြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္မ႐ွိ

ပန္သူတင့္တယ္ေစ

ရန္သူမ႐ွိ၊ မိတ္ေဆြသာ႐ွိ

မင္းစိုးရာဇာ၊ ဘုန္း႐ွိသူသာမဟုတ္

ေတာ္ပဲသုံးသုံး၊ ကြ်န္သုံးသုံး

မ်ဳိးေလးပါ မခြဲျခားပါ

သဇင္ဟာ သဇင္ပဲ

အပင္ျမင့္ယံမွာေပ်ာ္ရရင္

တင့္တယ္ဝင့္ထည္ပြင့္ဦးမယ္။

ေျမမွာျမစ္တြယ္ ပန္းစံပယ္ကလည္း

ခူးလိုကခူး ပန္ခ်င္သူပန္

ဆင္ျခင္သူေတြ ဆင္ပါေစ

မည္သူမဆို ၾကည္ျဖဴပါတယ္။

ၫႈိးေရာ္လွ်င္ အို.. မင္း႐ွင္

ငါ့ကို... စြန္႔လိုက္ပါ၊ ပစ္ပယ္ပါ၊

နင္းပါ၊ ေခ်ပါ၊ ေက်ာ္လႊားပါ

စံပယ္ဟာ စံပယ္ပဲ

ကဲမပိုတတ္ သင္းရနံ႔ႀကိဳင္လႈိင္

ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ပြင့္ဦးမယ္။

ပင့္လည္းယ၊ ရင့္လည္းရ

ရတာျခင္းအတူတူ

ျဒပ္ျခင္းမတူေအာင္

ဘယ္သူ ဘယ္သင္း

ဘယ္လူႀကီးမင္းက ခြဲခဲ့သလဲ။

လွႂကြတဲ့သည္ပန္း

ရနံ႔ဆန္းေတြနဲ႔

နန္းသူတို႔ခင္မင္

ေတာ္ေလးဝဝင္

ပန္ဆင္သူ ဗိုလ္လူဟူသမွ်

ေမြးပါၾက လွၾကေစ

ပန္းတို႔ေဝျဖာ

ပန္းတို႔ေစတနာကို

ပန္းခ်စ္သူမ်ား

ပန္ဆင္သူမ်ား

မွတ္တမ္းတင္ၾကဖို႔

ပန္းစကား ပါးလိုက္ပါတယ္။

ေက်းဇူးပါဗ်ာ

ဘဝခရီး ေရစီးမွာ
အမႈိက္ ဒိုက္သေရာေတြနဲ႔
ဂယက္ထဲမွာ
ႏြမ္းလ်စြာ ကူးခတ္ခဲ့ရတယ္။

ၾကမ္းတမ္းၿပီး အသက္စြန္႔ႀကိဳးပမ္းရတဲ့
ကစားပြဲတခုရဲ႕ ရလာဘ္ဟာ
ေဝဒနာအေရာင္ေတာက္ေနတဲ့
နာက်င္ျခင္းသရဖူတခုသာ။

တလအၾကာေလာက္
ေလွ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ခရီးကေတာ့
ေရျပင္မွာဆိုရင္လည္း
သင္ျဖဴးဖ်ာလို ၿငိမ္းၿငိမ္သက္သက္
က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။

ေစတနာ ေမတၱာနဲ႔
အႏုပညာ ဖလွယ္ခဲ့ရတာ
ၾသဘာသံ ခ်ဳိခ်ဳိမွာ
ငါ က်ီးမိုက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ေပးသေလာက္ယူ
ေကြ်းသေလာက္စားမိငါ
နိဂုံးမွာ ငါဟာေဒဝဒတ္
တဖက္သတ္လူမိုက္ေပါ့။

ဒဏ္ရာမျမင္ရတဲ့
နာက်င္မႈေတြဟာ
ကုရာနတၳိ ေဆးမ႐ွိခဲ့ဘူး။
အဲဒီအတြက္
ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။

အလင္းေအာက္မွာ လမ္းေပ်ာက္သူ

ေစတနာက်င့္စဥ္ေၾကာင့္
ေဝဒနာထြက္ရပ္ေပါက္ခဲ့တယ္။
တြဲလက္ေတြ ျဖဳတ္ခ်ခဲ့လို႔
ျပဳတ္က်သြား ငါ့အသဲေတြ
လွလွပပ ေၾကမြခြင့္မရခဲ့ဘူး။

အာဟာရျပတ္တဲ့ ႏွလုံးသား
ေသြးခုန္ႏႈန္းမ်ား ေျပာင္းျပန္
အသက္႐ႉသံမွ မမွန္ေတာ့တာ
ဘယ္လိုငါ ျဖစ္ပ်က္႐ႈမလဲ
ေဝဒနာပဲ အဖတ္တင္မယ္။

ငါ့ရယ္ေမာသံေတြဟာ
သန္းေခါင္ယံ ငွက္ဆိုးထိုးသံအလား
ငါ့အသံကိုေတာင္ ငါမၾကားခ်င္
ေဝဒီခင္ ႐ွင္ကြဲခြဲရက္တယ္
သက္႐ွိသေ႐ြ႕ မေမ့ႏိုင္ဘူး။

ငါမာန ပလႊားမႈနဲ႔
သူတို႔ရဲ႕ ထက္ျမက္မႈေတြဟာ
ခ်စ္လ်က္နဲ႔ ခြဲရျခင္းသာ
ပုရပိုက္မွာ မွတ္တမ္းတင္
ေဒဝီခင္ ၾကင္နာေတြ မေပးပါနဲ႔
တသက္လုံး နာက်င္မွာ မို႔လိုပါ
..........
လေရာင္သာတိုင္း ငါမေပ်ာ္ေတာ့ပါဘူး။