ေသာက္တတ္ရင္ေဆး

ေနညိဳညိဳ
ပင္ပ်ဳိပ်ဳိ
ခ်ဥ္စို႔စုိ႔နဲ႔ ျမဳပ္စီစီ
ျမဴဆြယ္သည္
ၾကဴလႈိင္ရည္
ပုဆိုးသိုင္းလို႔ ပလႅင္ေခြနဲ႔
ငွဲ႔ပါလွည့္... ေနာက္က်လိမ့္မည္။

မ်က္ရီရီ
နားနီနီ
ႏွာေခါင္းေခြ်းေတြစီလုိ႔
ေမြးလွသည္
ေအးလွသည္
ငါးပိဆီဆန္း င႐ုတ္ကစပ္သနဲ႔
ထည့္ပါလွည့္... ေနာက္က်လိမ့္မည္။

ပုစြန္ဆီ ေနျခည္ဆင္းေလေတာ့
ျပန္ပါၿပီ ေနာက္တခ်ီမဆက္ႏိုင္ေပါ့
ေရွ႕ဆြဲေနာက္ဆြဲ
ေခြယိုင္မလဲေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္ရမည္။

ႏွင္ရာဆီ ေလျပည္ေသာ့ေလေတာ့
တန္ပါၿပီ ပတ္ကာခ်ည္ ပုဆိုးမႏိုင္ေပါ့
မေအာ့ဘဲ မအန္ဘဲ
ေခြယိုင္မလဲေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္ရမည္။

တန္ရာသာ
တျမဴသုံး
ခြက္ပုန္းကာ
လွည့္ခိုးကာ
မ႐ိုးတာမွန္သမွ်
သည္မ်ဳိးဟာ ေဆးခေအာင္
ဆီး႐ႊင္ ေလေကာင္း
ခါေညာင္းသမွ် ျမတ္စြန္းရေအာင္
ေဘာင္မေက်ာ္နဲ႔
လာဟဲ့... တည္ကြဲ႕... ငွဲ႔လွည့္ပါေမာင္...။

အခ်စ္ဝန္ထမ္း

ရင္ဘတ္ထဲမွာ မ်ဳိသိပ္ထားတာ
ၾကာၿပီေပါ့ကြယ္၊ နာက်င္လွတယ္
ေဆြးၿမဲ...။

ခင္ႏွမရယ္ ၾကင္ခါစမယ္
ေႏြအလွနဲ႔၊ ေႂကြပါရတယ္
မခြဲစတမ္း...။

ယင္ဖိုမသန္းေအာင္ ထမ္းေဆာင္ပါ့မယ္
ခ်စ္စခန္းက်ယ္၊ ပန္းမာလာခ်ယ္လုိ႔
ဆန္းက်ယ္ၿမဲ...။

အေဖာ္ကြဲ ဥၾသငွက္ငယ္
ေႏြထဲ၊ တေကာင္တည္း
ေဆြးေနၿမဲ...။

မရွိလည္း၊ ရွိသလိုဘဲ
ခ်စ္ၿမဲ၊ ခ်စ္ေနမယ္
ပစ္ၿမဲ၊ ပစ္မထားနဲ႔...။

ေဝးသူရယ္ လြမ္းတယ္ကြဲ႕

ဝန္းပါလွ ထြန္းသာစြ ေရာင္နီနီ

ေဆးပန္းခ်ီ ႐ႈမအီ စီရင္ဘိအလား

လင္းအားျဖာ ႏွင္းသားကိုခြင္းလုိ႔

အထင္းသားပင္ ျမင္ရၿပီ။

ပရိရ္စည္ နရီမျခား စကၠန္႔မမွားေအာင္

တိတ္တေဘာင္မွာ မဂၤလာရွိသမို႔

ျပည္သာလို႔ ဗိုလ္လူတို႔ေပ်ာ္။

ဂါထာေတာ္ မွန္းေကာ္ေရာ္သည္

ဗုဒၶါဆီ ဦးတည္၍

မေမ့သတိရား အစဥ္ထား ဘာဝနာပြားၾကတယ္

မန္းေ႐ႊျပည္ သာဆုံးပေလး။

လြမ္းပါလွ တမ္းပါရ ငံ့လင့္သည္၊

မင္းေ႐ႊျပည္ ဦးခ်ီေတာင္႐ိုးႏွင့္၊

႐ိုက်ဳိးစြာ ပုဒုမၼာ၊ လက္စုံဖ်ာ ထိပ္မိုးလုိ႔၊

ပိုးေသ ႐ိုးေျမက်သည္ထိ၊

ဂြမ္းဆီဘိ အိလွတယ္၊

ပီတိႏွယ္ ျဖာကြန္႔ကယ္ေလး။

စုစုခြ်န္းခြ်န္းႏွင့္ မြန္းလစ္လစ္ တင့္လွတယ္၊

ရင့္သံသာ သီကာက်ဴးလုိ႔

ဝမ္းဘဲတို႔က တေက်ာ္ေက်ာ္၊

ကန္ေရေနာ္ ၾကည္ၾကည္ပေသာ္ေၾကာင့္

ဘဝင္ေတာ္ ေပ်ာ္ပါရတယ္၊

ခက္ကယ္လို႔ မေတြ႕ဘူး

ဖ်ထူးလုိ႔ ေက်းကြ်န္ေတာ္

ေမွ်ာ္သမွ် လွဂုဏ္ခတာ

လွဴဒါန ကမၼေၾကာင့္ေလး။

မိုးတခြင္ ေငြၾကယ္စင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ဝန္းသည္၊

ရွစ္ခြင့္ဆီ ပလီဆြဲငင္လွ

ခ်စ္ႏွမ ခင္ကသုိ႔ႏွယ္။

သင္းလွတယ္ ေငြသဇင္ပန္း

တင့္ဆန္းကာ က်ဴသာလွ၊

ျမင္သမွ် ဗိုလ္လူက ဆင္သလိုတယ္၊

သခင္ရယ္ သဇင္ႏွယ္ ေလႏွင္ယိမ္းသလို

တိမ္းရက္ေသာ္ ခက္ေတာ္မူပါဘိ

ကိန္းနိမိတ္ မျမင္မိေသာ္ေၾကာင့္

ေမွာင့္ပေယာဂ ကင္းရတယ္

သက္ျပင္းရယ္ ခ်ဖြယ္္ေတာ့ေလး။

ပုစြန္ဆီ ေရာင္နီယြန္းပ ေနက်လွၿပီ

ငွက္ပလီအစုံစုံတို႔ အိပ္တန္းဆီ ပ်ံသမို႔

တကြ်ီကြ်ီ စက္မွီရာလုၾကတယ္ ဖြဲ႕တည္ရာသို႔။

ကညာမ်ဳိးတို႔က ေရးအိုးကိုယ္စီနဲ႔

လွတိုးသည့္သက္လယ္။

ခ်စ္ခြန္းရယ္ေခြ် ဘဝေလဟပ္ေတာ့

ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့ရယ္ ခ်စ္ဦးကငယ္သူပါ

ခြင့္ထူးမွာ ေမတၱာမွ် နတ္ႀကိဳးကသြယ္

မျဖတ္႐ိုးေကာင္းမုိ႔ ႐ိုးေျမက်ေပါင္းစုိ႔ကြယ္

မင့္ရယ္အခုေတာ့ ငယ္ေသးေပါ့ေလး။

ဘဝါဘေဝက ႏွစ္ျဖာေရစက္ လက္နဲ႔မကြာ

သာသနာ ေရာင္ျဖာလင္းေအာင္ပ

က်င့္သီလ ျမတ္ဒါနာ

ဘာဝနာတလီပြားျပန္ေတာ့ ေရာက္ေပါ့နတ္႐ြာ…။

တမ္းကာသာ မွန္းဆပါေသာ္လည္း

လြမ္းရတာ ပမ္းလွပါေပါ့

ေက်ာ့သခင္ အစဥ္ခိုးမွီးရာ

ဘုဥ္းေမာင့္မွာ ဝကြက္မခ်န္သာေအာင္

အေရာင္ရွိသမွ်လင္း အလင္းရွိသမွ်ထိန္

ပရေမထံ သစၥာခံကတိႏွင့္

ဝန္းရံလို႔ခ်ဳပ္ မလႈပ္သာေပဘူး

ေမ့အတြက္ ထူးျမတ္ကဲ့ေလး။

ခ်စ္စစ္ခ်စ္မွန္

ညကသူလာတယ္
႐ုပ္ကလည္း ဆိုးပါ့
သေဘာကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္
ေျပာကလည္း ညက္ပါတယ္
ဒါနဲ႔ပဲ.. သူ႔ကို
အခန္းထဲဝင္ခြင့္ျပဳလိုက္တယ္...။

အခန္းထဲကထြက္လာေတာ့
ပုံမက်တဲ့ အဝတ္ကိုစြပ္ၿပီး
ေက်းဇူးပဲေနာ္တဲ့...
အလား...
နတ္သမီးတပါးလား
နာနာဘာဝလား
လွပကားေတြ
လွပကားေတြ...။

ငါကသူ႔ကိုသိပ္ခ်စ္တာ
ျမတ္ႏိုး၊ ယုံၾကည္မႈ၊
ကိုးစားမႈ၊ ခင္တြင္မႈ၊
ယုယမႈ၊ ၾကင္နာမႈတို႔နဲ႔အတူ
တန္ဘိုးလည္းထား၊ ေလးစားတယ္
သူ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္အၿမဲစိတ္ခ်မ္းသာရတယ္
ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူအၿမဲေအးခ်မ္းေနတယ္
ဒုကၡဘုံေလးတခုကို တည္ေဆာက္ေတာ့လည္း
ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္
သုခ အသိုက္အၿမဳံေလး ရလာေတာ့လည္း
ထိန္းေဖာ္ သိမ္းဖက္ပဲ...။

သူနဲ႔ကိုယ့္အခ်စ္က
တဏွာမပါဘူး
ေလာဘမရွိဘူး
ေဒါသဆိုတာ ဘာမွန္းကိုမသိ
အဲေလာက္ေအးခ်မ္းတာ
ၿငိမ္းခ်မ္းတာ
ႏွစ္ေယာက္လုံးက
သခၤါရအေၾကာင္းသိတယ္
တခဏအေၾကာင္းသိတယ္
ကဲ...
ကိုယ္တို႔ရဲ႕အခ်စ္က
အားက်ဖို႔မေကာင္းဘူးလား..။

ကြင္းဆက္အနိ႒ာ႐ုံ

ေတာ္လွန္ေသာစိတ္မွာ
အကုသိုလ္ကမ်ားတယ္
အခြ်င္းခ်က္ေနနဲ႔ သူလည္းပါဝင္ရတယ္
ေရွ႕ခရီးကို တာစူႏိုင္ဖို႔
ခ်စ္ေတာ္ျမင္းျဖဴႀကီးလဲ အသက္ေပးရတယ္။

ပုန္ကန္ေသာစိတ္မွာ
ညစ္ျခင္းေတြကမ်ားတယ္
တပုလင္းနဲ႔လဲ မေလာက္ႏိုင္
ကိုယ္မယိုင္ေအာင္ထိန္းရင္း
ကေလးကိုလည္း ေက်ာင္းရတယ္။

တန္ျပန္စိတ္ေတြမွာ
တဖန္ဆိုတဲ့ ဝိပါက္ရွိတယ္
အခုေတာ့ ဟန္ေအာင္လုပ္မယ္
ႀကံရာပါေတြကို ဦးေဆာင္ရင္း
ခံျပင္းရတာ ဘာထူးလဲ။

သန္မာတဲ့စိတ္ဟာလည္း
အၾကင္နာေတာ့ လိုစၿမဲ
ရည္သန္ရာေရာက္ေအာင္
ေဖာ္ေကာင္လဲ လိုတာပဲ
ေရွ႕ဆက္ရင္း အၿမဲၾကင္နာပါ့မယ္။

ဝုနး္ဒိုင္းႀကဲေနတဲ့ မိုးေပါက္ေတြ
ညီးတြား ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ အတၱေဘာေတြ
က်ဳိးပဲ့ေၾကမြသြားတဲ့ အသက္မဲ့မိတ္ေဆြေတြ
ဒါေတြက... သူ႔အတြက္
အာဟာရေတြေပါ့
ပရမတ္က ၇၅ ႏွစ္
ေဟာင္းေရာေပါ့ ႏွစ္ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္
ဒီျဖစ္မ်ဳိးေတြက
တကယ့္ေတာ့
ဒါေတြဟာ ေတာ္႐ုံလို႔ဆိုရမယ္...။

ေ႐ႊျပည္ေရာက္မွာ ခုလုပ္ပါ

ႏွစ္ကာလေက်ာ္၊

လြတ္ေၾကာင္းေဖာ္လည္း

သဲတိုင္ငုပ္မိ၊

ျမဳပ္ဆင္းဘိၿပီ

လြတ္သည့္အလား ေအာက္ေျခမ်ား။

ေမြးရပ္ကိုစြန္႔၊

ရဲဝံ့ေသာ္လည္း

ေရွ႕ကိုမေမွ်ာ္၊

လြတ္ေၾကာင္းေဖာ္ၿပီ

ျမင္သည္အလား ေဝကာသြား။

မိဘကိုထား၊

တိုက္ဝံ့ျငားလည္း

အားကိုမတိုး

တစြတ္ထိုးၿပီ

ႏိုင္သည့္အလား ခါးပိန္မ်ား။

စြန္႔စားေလ့က်က္

ကံလည္းမက္၍

ဉာဏ္စက္မကြာ

ဝီရိယာထား

မေနနားဘဲ

ရွည္လဲၾကည့္ကာ

လြတ္ေၾကာင္းရွာသား

ကြ်တ္သည္မေႏွး

မေဝးေတာ့သည္

ေ႐ႊျပည္ဝင္းဝင္း

နတ္ဖန္ဆင္းသုိ႔
ကြင္းကြက္ျမင္သား
သင္ ေယာက်္ားတုိ႔

ခုကစ၍ လုပ္ပါေတာ့…။