Saturday, May 22, 2010

သခၤါရ နံနက္ခင္း

ႏုနယ္သည့္ ေရာင္ျခည္ဦးတုိ႔သည္
ႏွင္းထု သိပ္သည္းမႈကို အံမတုႏိုင္ေသး
ေတးတေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႔ ေစ်းသည္မကို
သူေယာင္မယ္လို႔ ထင္မွားေစႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ေပါ့...။

အမည္မသိ ငွက္ကေလးေတြ
ေတးေတြသီေနၾကၿပီ
အခ်င္းခ်င္း ပလီေနလိုက္တာ
အားက်ဖို႔ေတာ့ ေကာင္းတယ္
ေမြးစားသား ေတာင္ေ၀ွးကိုေထာက္ရင္း
ဦးေက်ာက္ေမာင္းေတာင္ ၿပဳံး...လုိ႔...။

တျဖည္းျဖည္းရင့္က်က္လာတဲ့
ေန၀န္း၀ိုင္း၀ိုင္းဟာ
ရြက္စိမ္းဖလ္ေတြ အေပၚမွာ ျဖာက်လုိ႔
ေလေ၀ွ႔လုိ႔
တရွပ္ရွပ္နဲ႔ ရင္ျခင္းထပ္ေနၾကတာ
ေလာကရဲ႕ အလွတမ်ဳိးေပါ့
ထာဝရတည္ေနရင္ ေကာင္းမွာပဲေနာ္
ေတာ္ေပ်ာ္ သူေတာ္မဟုတ္ေသးလုိ႔...။

No comments:

Post a Comment

ပန္းရနံ႔တို႔ သင္းပ်ံ႕ေနေသာအခါ မာယာတို႔သည္ လွည့္စားရန္ အားေကာင္းလာတတ္၏...။

ေရးခဲ့တာေတြ