Monday, May 24, 2010

မိုးကေခါင္၊ ေခြးကေဟာင္

ေရာဂါ...
ရွင္သန္လာကတည္းက ရရွိလာ
ေ၀ဒနာထပ္ဆင့္လိုက္ေတာ့
ကုန္ေပါ့ ပိုက္ဆံ...။

ညစ္တယ္
ရြယ္က ငယ္ပါေသး
ဘဝေပးက မေကာင္းေတာ့
ေသာက္က်ဳိးေတြနည္း
ေသာက္တိုင္းလဲမေကာင္းေတာ့
လူတိုင္း...
နဲနဲေတာ့ ညစ္တယ္
ညစ္ၾကယ္မျဖစ္တာ ေတာ္ပါေသး...။

အလုပ္က မယ္မယ္ရရမရွိ
အသိေတြ သုံးမ၀င္
သတိနဲ႔ ဆင္ျခင္ေတာ့ မထူးျခား
ညဏ္ကူလည္းပဲ ခပ္ပါးပါး
ကံကေတာ့ ခပ္ဝါးဝါးရယ္ပါ...။

မိုးကေခါင္
ဖုန္ကထ
ေသာက္ေရက မရ
ေဘာက္ေတြလဲထေနၿပီ...။

ႏြားမေတာ့ ပိန္ေနၿပီ
ေနပူကေတာ့ ရွိန္တုန္းပဲ
ကန္ေတြလည္း ပက္ၾကားအက္
၀မ္းေတြကပ်က္
သက္ထြက္သြားတာ တေန႔တေယာက္
ေခါင္းေတြလည္း ေခ်ာက္လွၿပီ
ေသာက္က်ဳိးနည္းၿပီ
တိုင္းျပည္ပ်က္ေနၿပီ
ဘ၀ပ်က္ေနၿပီ
ရပ္ကေတာ္တို႔ေရ...။

No comments:

Post a Comment

ပန္းရနံ႔တို႔ သင္းပ်ံ႕ေနေသာအခါ မာယာတို႔သည္ လွည့္စားရန္ အားေကာင္းလာတတ္၏...။

ေရးခဲ့တာေတြ