ဘ၀ ေရာ္ရည္

သစ္ရြက္တို႔သည္
ေၾကြလြင့္လ်က္ရွိ၏...။

ထိုအခါ၌
ငါ၏ မ်က္၀န္းတို႔သည္
ဆယ္လံမွ်ေသာ ပကတိအရာတို႔အား
မျမင္စြမ္းေတာ့...။

သူမ၏
ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ
ႏႈတ္ခမ္းစင္းေၾကာင္းတုိ႔ကို
ေခတ္မီ ႏႈတ္ခမ္းနီတို႔ျဖင့္
လွဆင္ျခင္းကို မလိုလားေတာ့သည္မွာ
၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ပင္...။

ေရျပင္ၾကယ္သည္
တည္ၿငိမ္လွ်က္ရွိ၏
လႈိင္းၾကက္ခြက္တို႔၏
ေဆာ့ကစားပုံမ်ားကို
ေႏြးေထြးေသာ ေရာင္ျခည္တို႔ တန္ဆာဆင္ထား၏...။

သုိ႔ေသာ္
ငါ့အတြက္ တီးခတ္ရန္
သံစဥ္မ်ားမရွိ
ငါ့အတြက္ ေတးသီရန္
လကၤာတို႔သည္ မေခ်ာေတာ့...။

ကိုယ့္ရဲ႕ အနာဂါတ္အလား
ဘာ၀နာပြားစရာ
ေရာင္ျခည္မွာ ေဖ်ာ့ေတာ့စြာ
ငါ့အား
လက္ျပႏႈတ္ေန၏
မနက္ဖန္တြက္ ျဖစ္ေပမည္
ငါသည္လည္း
မနက္ဖန္အတြက္ အသက္ဆက္ရေပဦးမည္
ဟဒယတို႔သည္
တည္ၿငိမ္စြတကား....။