သူ႔လမ္းနဲ႔သူ

လူ႔ဗာလတို႔
ျပဳသမွ် ေျဖာင့္စြသည္
ၿပဳံးပန္းေတြစီ...။

ေသရမည္ကိုေမ့
တေကြ႕ဆိုတာ မသိ
ငါဟဲ့ မိစၦာဒိ႒ိ...။

မဟုတ္တာေျပာ
မမွန္တာကို ႀကံ
ခံမေျပာနဲ႔
ျပန္မေဟာနဲ႔
ငဲ့ညွာမွာ မဟုတ္...။

ငါတေကာေတြ
လမ္းေျပေျပမွာ ပန္းေတြေဝလို႔
ေခြ်ရံကေပါ
တနပ္စားဉာဏ္ေတြနဲ႔
ေဖာက္ျပားေနၾကတယ္...။

မိုးထက္အာကာ
သြန္းခါ ညံမစဲ
ေရႊခဲ ေငြခဲ
မ်က္ရြဲ ပုလဲ
ကိုးျဖာ နဝရတ္
မိုးရြာလတ္ေသာ္
ၿပဳံးေပ်ာ္မဆုံး...။

အက်ဳိးေပးခ်ိန္တန္
ငိုညဥ္းသံေတြနဲ႔
ရငဲပြက္အလား
ဓားမိုး၊ လွံမိုး
ျပာပူမိုးေတြနဲ႔
အတုန္းအရုန္း
ကပ္ဆိုးႀကီးဆိုက္ၿပီ...။

မေကာင္းမႈဒဏ္ဟာ
အေဟာသိကံမျဖစ္ဘူး
တန္ျပန္ဆိုတာ ရွိစၿမဲ
ဘုရားလဲ မကယ္ႏုိင္ဘူး
သိၾကားလဲ မကယ္ႏိုင္ဘူး
တရားသူသာ ႏိုင္စၿမဲ
ေအာင္ပြဲနီးၿပီ
ကဲ သူငယ္ခ်င္း
လုပ္သင့္တာလုပ္...။