Thursday, June 10, 2010

သက္ျပင္းတခ်က္ရဲ႕ အရသာ

ေရာင္ျခည္ဦးကေန
ဆည္းဆာအထိ
နာရီလက္တံေတြကို ဖက္တြယ္ရင္း
ေမာဟိုက္ေနခဲ့
သက္မဲ့ျဒပ္တို႔ ခုန္ေပါက္စရာ
ေျမေနရာတို႔မရွိၿပီ
အတိတ္ဆီ... ျပန္ေတြးရင္
ထီးက်န္မႈမ်ားပဲ...။

အဖန္ဓာတ္မ်ားတဲ့
ခါးရည္ကို က်ိတ္မ်ဳိ
ဘဝလိုပဲ ခ်ဳိဓာတ္မဲ့
သၾကားမစြက္ခဲ့ရသလို...။

လြမ္းစရာ
တမ္းစရာ
ေဆြးစရာ
ရွိပါ၏
ဟိုအေဝးမွာ
ေတာင္ဘက္စြန္းမွာ
ကမၻာတဖက္မွာ
--------------- မွာ..။

ေရာင္နီ
ယြန္းေလၿပီ
ဒီေန႔ေတြ....ဟာ
ဒီေန႔ပဲ အတိတ္ျဖစ္သြားၿပီ
ငါ့မွာ ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္လို႔က်န္ရစ္
အႏွစ္ဆိုလို႔..
သက္ျပင္းတခ်က္ပဲ...
ဟင္း......။

No comments:

Post a Comment

ပန္းရနံ႔တို႔ သင္းပ်ံ႕ေနေသာအခါ မာယာတို႔သည္ လွည့္စားရန္ အားေကာင္းလာတတ္၏...။

ေရးခဲ့တာေတြ