Thursday, June 17, 2010

လူ႔မဟာ

အလင္းေရာင္ကို ျမင္ခြင့္မရသူတို႔
လင္းေရာင္ရဖို႔ ႀကိဳးကုတ္တယ္။
သာယာတဲ့အသံကို ၾကားခြင့္မရသူတို႔
အသံၾကားရဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။
သင္းပ်ံ႕တဲ့ အနံ႔ကို ႐ွဴ႐ိႈိက္ခြင့္မရသူတုိ႔
အနံ႔ရဖို႔ ဝီရိယထားတယ္။
ခ်ဳိၿမိန္တဲ့ အရသာကို စားသုံးခြင့္မရသူတို႔
စားခြင့္ရေအာင္ သဒၶါတရားပြားတယ္။
ညင္သာတဲ့ အထိေတြ႕မႈကို မခံစားရသူတို႔
ခံစားရေအာင္ ဥပေဒသေတြ ေလ့လာၾကတယ္။

က်ားရဲဆိုတာ သူတို႔ပဲ
သီလလည္းလုံတယ္
စိတ္လည္း တည္ၾကည္တယ္
ဉာဏ္နဲ႔ ဆုံးျဖတ္ၾကတယ္
ကမၻာ့ေျမႀကီးကို ဆက္စပ္ဖုိ႔
ျမစ္ေခ်ာင္းေရတုိ႔ ၾကည္လင္ဖုိ႔
မိုးေကာင္းကင္ႀကီး စင္ၾကယ္ေစဖို႔...။

ေလာကႀကီးက ခ်ီးၾကဴးတယ္
ၾကယ္စင္ေတြက ဂုဏ္ျပဳတယ္
္လဝန္းႀကီးက ေထာက္ခံတယ္
ေနမင္းႀကီး ေဖးမတယ္
လူသားေတြက ႀကိဳဆိုေနၾကတယ္...။

ဆုတ္ေခတ္မွာ
ဗီဇေကာင္းဆုံး လူတဦးဟာ
မဟာလူသားပါပဲ...
ယုံၾကည္မည့္လူရွိတယ္
ကိုးစားမည့္လူရွိတယ္
ကိုင္း႐ႈိုင္းမည့္သူရွိတယ္
ပါရမီျဖည့္ဖက္ေတြေလ
အ႐ိုူးေတြေၾက
အေသြးေတြေခ်ာက္
အေခြ်းေတြခန္း
သူတို႔ဟာလည္း
ေနာက္ဆုံးခန္းထိ
ျဖည့္ၾကမွာပါ...။

No comments:

Post a Comment

ပန္းရနံ႔တို႔ သင္းပ်ံ႕ေနေသာအခါ မာယာတို႔သည္ လွည့္စားရန္ အားေကာင္းလာတတ္၏...။

ေရးခဲ့တာေတြ