Monday, December 27, 2010

ဘယ္သူ႔ကိုယ္မွ ေစတနာမထားနဲ႔

ငါထားခဲ့တဲ့ ေစတနာေတြ
အက်ဳိးေပးသန္လိုက္ၾကတာ
ေဝဒနာေတြ တေပြ႕ႀကီး...။

ငါေပးခဲ့တဲ့ ေမတၱာေတြ
အက်ဳိးေပးသန္လိုက္ၾကတာ
ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ ျပည့္လို႔...။

ငါသနားေပးတဲ့ က႐ုဏာတြင္
အက်ဳိးေပးသန္လိုက္ၾကတာ
ရင့္သီးစကားေတြက ႂကြယ္ဝ...။

“ေစတနာသည္ လူတိုင္းႏွင့္ မတန္” တဲ့
မွန္လိုက္တဲ့စကား
ခဏခဏ ၾကားတယ္
ခဏခဏ ေျပာတယ္
ခဏခဏ ေတြ႕တယ္
ဒါလည္း- ငါေစတနာမပ်က္ခဲ့ဘူး
ဒါဆို- ငါမွားတာေပါ့...။

No comments:

Post a Comment

ပန္းရနံ႔တို႔ သင္းပ်ံ႕ေနေသာအခါ မာယာတို႔သည္ လွည့္စားရန္ အားေကာင္းလာတတ္၏...။

ေရးခဲ့တာေတြ