Saturday, December 28, 2013

ငတုံး

တေန႔တေန႔နဲ႔
တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ေ႐ႊ႕လာ
ရက္လအတာ
ႏွစ္ေတြသာေျပာင္း
ေႏွာင္းခဲ့တဲ့ အသိ
မသင္ျဖစ္တဲ့ ပညာ
မက်င့္ျဖစ္တဲ့ အဓိ႒ာန္
အခြင့္သင့္ေတာ့လည္း မလုပ္
အခြင့္သင့္ေအာင္လည္း မႀကံေတာ့
အေၾကာင္းကံကို ညႈိးမာန္ဖြဲ႕ခ်င္ေသး
အမေလး ကံဆိုးေလးျခင္းဟု
ရင္ထုကာ ငိုျခင္းခ်လို႔
ဘယ္သင္းက ကယ္မတုန္း
မင္းဟာေလ ငတုံးငတုံး။

No comments:

Post a Comment

ပန္းရနံ႔တို႔ သင္းပ်ံ႕ေနေသာအခါ မာယာတို႔သည္ လွည့္စားရန္ အားေကာင္းလာတတ္၏...။