Thursday, March 17, 2011

သန္းေခါင္

လကိုတိမ္ကြယ္
ညသန္းေခါင္ဝယ္
လင္းေရာင္မရွိ
လေရာင္မလင္း
တိတ္ဆိတ္ျခင္းႀကီးစိုးေန
ပုစဥ္းရင္ကြဲအသံ
ပုရစ္တို႔အသံ
ညံစြာသဲသဲ
မည္းမည္းေမွာင္ေမွာင္
ၾကယ္ေရာင္ၿပိဳးပ်က္
သန္းေခါင္းထက္ ညဥ့္နက္ခ်ိန္
ဆိတ္ၿငိမ္ေနစဥ္
ဆြဲဆြဲငင္ငင္
အူသံတို႔ ညံေနတုန္း
ငါ... တေရးႏိုးခဲ့ၿပီ
အိပ္မက္က ေၾကာက္ဖြယ္
ေၾကာက္ဖြယ္ မမက္ဖြယ္မက္ေတြ
သက္ျပင္းေတြခ်
ေခြ်းေတြက်လို႔
ႏွလုံးတုန္တုန္
ရင္ခုန္ခုန္ျဖင့္
ေက်ာမလုံေသာငါ
ဗ်ာမ်ားတဲ့ည
ေတာ္ပါ ေနာက္ထပ္မရခ်င္ေတာ့...။

No comments:

Post a Comment

ပန္းရနံ႔တို႔ သင္းပ်ံ႕ေနေသာအခါ မာယာတို႔သည္ လွည့္စားရန္ အားေကာင္းလာတတ္၏...။