ကိုင္းပင္မဟုတ္

အၿပဳံးမပ်က္
ေရွ႕ဆက္ဖို႔ဆိုတာ
လြယ္တဲ့ ကိစၥေတာ့မဟုတ္ဘူး...။

လမ္းမွာက ဆူးေတြနဲ႔
ေက်ာ္ရ၊ ခြရ
ေရွာင္ရ၊ တိမ္းရနဲ႔
ပန္းတိုင္က
ဘာမွန္းမသိျဖစ္သြားႏိုင္တယ္...။

တကယ္ေတာ့
ခူးခ်င္လုိ႔သာ
ျမဴးၾကြေနရတာရယ္
ဆူးျမင္ရင္
ဘာထူးမလဲ ေစာင့္ၾကည့္အုံးေပါ့...။

ထူးခ်င္တာေတာ့ ထား
က်ဴးက်ဴးလြန္လြန္မျဖစ္ဖို႔
အေရးႀကီးတယ္
ေရႊထီးေတြ၊ ေငြထီးေတြ
ေရြးမေနနဲ႔
ေနရိပ္ခိုဖို႔၊ မိုးမယိုဖုိ႔ပဲလိုတယ္...။

လမ္းတဝက္မွာ
အိမ္ျပန္ခ်င္တာေလာက္
အတိဒုကၡေရာက္တာ
ဘယ္ရွိမလဲ
ႏြမ္းလဲႏြမ္းေနၿပီ
ပန္းလဲပန္းေနၿပီကိုး
ဆီးစာမခမ္းခင္ေတာ့
တခါေလာက္ လင္းခ်င္ေသးရဲ႕
ဘာေျပာေျပာ
အသက္ကေတာ့ တဝက္က်ဳိးၿပီ..။

ဘာထူးလဲ

ငါ့ကို ၿပဳံးျပတယ္
ခိုးခိုးၿပီးလည္း ၾကည့္တယ္
တိုးတိုးေလးလည္း ေျပာေနတတ္တယ္
အဲဒီတုန္းက
ပီတိေတြ ေဝလို႔
သူေရာ ကိုယ္ေရာ...။

ငါတို႔ ကၾကတယ္
ခုန္ၾကတယ္
ျမဴးၾက ေပ်ာ္ၾကတယ္
အတူတူေသာက္ၿပီး
အတူတူေမွာက္တယ္
လမ္းကတူတူ
ပန္းတိုင္ကလည္း အတူတူ
အဲဒါကို ေတြးၿပီး
ေဆြးၾကတယ္
သူေရာ ကိုယ္ေရာ...။

ေျမွာက္တယ္ ပင့္တယ္
ကုန္းတိုက္တယ္
မဲ့ျပ ရြဲ႕ျပလို႔
ပုံႀကီးေတြခ်ဲ႕
ေဒါက္တိုင္ဖဲ့
စိတ္ပ်က္ရတယ္
သူေရာ ကိုယ္ေရာ...။

ဆဲတယ္ ဆိုတယ္
ေအာ္ဟစ္ၾကတယ္
ထိုးၾက ႀကိတ္ၾကတယ္
ရိုက္ၾက ရမ္းၾက
သတ္ပုတ္ၾကတယ္
ငိုယိုၾကတယ္
ေအာ္... အခုေတာ့
မုန္းတရားေတြနဲ႔
သူေရာကိုယ္ေရာ...။

ဆီျပန္သူ

ထြင္လုံးေတြနဲ႔
ဂြင္သမားေတြ
ဆင္ေျခေပးခဲ့တာ ႏွစ္ (၂၀)
မဟာမ်ဳိးေတြ
ထင္သေလာက္မေပါက္ေတာ့
ေခါင္းလည္းမေမာ့ႏိုင္ၾက
ခါးေကာ့ေအာင္ခံ...။


က်မ္းဂန္ေတြနဲ႔
အံထြက္လာတဲ့စကား
ရက္သမားအတိုင္းပဲ
ခိုင္းႏႈိင္းမႈ အစုံစုံ
ဆင္ေျခေတြ အထပ္ထပ္
မင္းဟာ...
ခုထိ သူငယ္ႏွပ္စားပဲ။

ေရစီးနဲ႔ႀကီးပြား
ရာသီအလိုက္ လုပ္စား
မင္းဗိုက္လဲ
ေဖာင္းကားလာၿပီ
သတိေတာ့ထား
ေအာက္မွာငရဲျပည္...။

ဆိပ္အတုရဲ႕ ျပင္းအား

ပါးစပ္ဆိုင္းတီးၿပီး
ဘီလူးသိုင္း ကတာေတာင္
ေၾကာက္စရာေကာင္းသား
တကယ့္
ဘီလူမ်ားျဖစ္ခဲ့ရင္...။

သစ္သားေသနတ္နဲ႔
ဗ်ဴဟာမဲ့ စစ္ဆင္တယ္
လႈိက္လႈိက္ဖို
ရင္ခုန္စရာေတာ့ေကာင္းသား
တကယ့္
ေကာင္းစားေသနတ္ဆိုရင္...။

မျမင္ဖူးေတာ့ မူး
မၾကင္ဖူးေတာ့ ႐ူးရတာေပါ့
က်ဴးက်ဴးလြန္လြန္ေတာ့မဟုတ္...။

ျဖစ္ခ်င္တာမျဖစ္
မျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္
ဘဝက
ဂြင္က်ဂဏန္းေလာက္
မလွပါဘူး...။

ဆူးစူးမွာေၾကာက္လို႔
မခူးခ်င္ေပမဲ့
ဘီလူးစီးေတာ့
ရင္ကခုန္ေနျပန္ေရာ
နာနာက်င္က်င္ေတာ့မဟုတ္
တ႐ုတ္ထုတ္ ပစၥည္းေလာက္ပါပဲ
ကံစမ္းမဲမပါ
ဉာဏ္စမ္းစရာမရွိ
ေဖာက္စရာ
ၾကည္တေတာင့္မရွိေပမဲ့
သတိေတာ့ထားရမွာပဲ...။

တသက္မက ေဝးရပါေစ...

သန္႔သန္႔ ရွင္းရွင္း
ခန္႔ခန္႔ ညားညား
ႏူးႏူး ည့ံညံ့
သိမ္သိမ္ ေမြ႕ေမြ႕ပါပဲ
ဒါေပမဲ့
က်ဳပ္နဲ႔မတည့္ဘူး...။

မပု မရွည္
ျပည့္ျပည့္ ၿဖိဳးၿဖိဳး
ဝင္းဝင္း ပပပါပဲ
ဒါေပမဲ့
မိတ္ဘက္မဟုတ္ဘူး..။

ရည္ရည္ ငံငံ
ၿပဳံးၿပဳံး ေပ်ာ္ေပ်ာ္
ေမာ္ေမာ္ ဖူးဖူး
ၾကည္ၾကည္ ႏူးႏူးပါပဲ
ဒါေပမဲ့
ဆက္ေၾကာင္းမရွိဘူး...။

သူ႔နဲ႔...
ေဝးလည္း ေကာင္းတယ္
နီးလည္း မေပါင္းဘူး
ေစာင္းလည္း မၾကည့္ဘူး
ေကာင္းလည္း မေျပာဘူး
လာလည္း မကူနဲ႔
ငါလည္း မကူဘူး
ကိုယ့္ဆူး ကိုယ္ႏုတ္
ကိုယ့္ႀကံ ကိုယ္ထုတ္
ကိုယ့္ေၾကာင္း ကိုယ့္သိ
ကိုယ္ျဖစ္ ကိုယ္ခံ
ငါ...
မင္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔
ျပတ္သားခဲ့ၿပီ...။

ေခါင္းနဲ႔ပန္းလို
မင္းမွန္တယ္ဆိုရင္
ငါလည္းမွန္တာပဲ
အမွန္ႏွစ္ခုကို
တရားက စီမံလိမ့္
ခံရမွာေတာ့ မေၾကာက္နဲ႔
ငရဲက ဘက္မလိုက္ဘူး...။

မုန္းသူတို႔ သက္ရွည္သလို
ခ်စ္သူတို႔ သက္တိုတယ္
ကံတို႔က ေခဆဲပါ
ထားပါေလ
ငါ့အတြက္
ေရၾကည္တေပါက္သာ
ေသာက္သုံးခြင့္ရရင္...။

ဒုကၡလုတဲ့ လူ႔ဒုကၡ

ကမၻာေျမ
ဗဟိုခ်က္မ
အစမွ အဆုံးထိ
သိဉာဏ္ရွိ လူသားတို႔ရဲ႔
ေဖာက္လြဲတဲ့ ငါတေကာတို႔ေၾကာင့္
ရင္ဘတ္စည္တီး
ျမည္ဟီး ငိုညဥ္းသံတုိ႔ကို
မၾကားေလေရာ့သလား...။

သမုဒၵရာ
ခက္မသုံးျဖာမွ
ပင္လယ္ျပာအဆုံး
တိုးတက္တဲ့ လူသားတုိ႔ရဲ႕
ေလာဘဦးေဆာင္တဲ့
ေန႔တဓူဝတို႔ေၾကာင့္
က႐ုဏာမဲ့
လႈိင္းဂယက္တို႔
သက္ျပင္းခ်သံကို
မၾကားေလေရာ့သလား...။

ညစ္ဆိုး ပုပ္သုိး
အက်င့္ပ်က္မႈမ်ဳိးကို
သက္မဲ့တို႔ပင္ မလိုလား...။

ေလာဘသား
ေမာဟမ်ား
ေဒါသပြား
ငါတို႔လူသား
ဉာဏ္ကစား ေဖာက္ျပားလွ်က္
နင္း, ေျခ, ဖ်က္ ေခ်ာက္ျခားလွ်က္
ခိုး, လု, ဝွက္ က်င့္ပ်က္လွ်က္...။

ဘုရားရွိလွ်က္
တရားမသိသူေတြ
ဘုရားလည္းမရွိ
တရားလည္းမသိသူေတြ
ဗာလ, အႏၶ, အမႏုႆေတြ
ဒူေဝဒူေဝဒူေဝ
ဒုကၡသံသရာမွာ
ခံၾကေလဦး...။