သိေသာ္လည္း မက်င့္

ေတြးကေတာ့ ရွိသား
ကိုယ္ကာယသနားေတာ့
မိုက္လွေပါ့ ငါငါ
မေကာင္းရာ အထင္ရွိေသာ္လည္း
စိတ္ဇြဲေတာ္ သန္သန္မို႔
ႏွစ္ခါျပန္ မိုက္လွခ်ည့္
ေမွာင္မိုက္သည့္ ညလယ္
လတိမ္ကြယ္ မႈန္ေရဝါးသလို
မထင္သည္ ျဖစ္တတ္သမို႔
ခုျဖတ္စို႔ေနာ္ကြယ္
ေလာကဓာတ္ဝယ္
လူမမယ္ နိဂုံး
ေခ်ာက္ျခားစရာေပါ့
ေဖာက္ျပားဖို႔ မႀကံ႐ြယ္ႏွင့္
မီးျခစ္ျခစ္ ပူေတာက္သလို
ဘေလာင္ဆူ ဘုရားတကာ
တရားက မပါေလဘူး
သြက္သြက္႐ူး ရဟတ္ႏွယ္
မိုးၿဗဲဒယ္ မခိုခ်င္လွ်င္
ငရဲအလို မလိုက္ႏွင့္တယ္ေလ့။