သူ႔ပုံျပင္

ျမဴေျခငယ္ကင္းပါလို႔
ရွင္းသန္႔တဲ့ လစႏၵာ
ထြန္းလင္းလို႔ပါ။

ညွင္းေလက တသုန္သုန္နဲ႔
ပင္႐ြက္ကို လႈပ္႐ုံျမဴးေလေတာ့
လႈိင္းၾကက္ခြပ္ေတြက လြန္႔႐ုံလူးပါေပါ့
ဆိတ္ၿငိမ္သက္ ညဥ့္အလယ္။

အဝါခ်ယ္ မၪၨဴပန္းရယ္ႏွင့္
လိပ္ျပာငယ္ ျမဴကာေဆာ့ပါလို႔
ေတာင္ပံမွာ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေအာင္ပ
ျမဴးတူးၾကတယ္။

မွိတ္မသုန္ ယုန္ရထားရယ္က
လွမ်က္ခ်ယ္ လိပ္ျပာအေတာင္ကို
သူ႔အေရာင္နဲ႔ ဝင့္ကာျပ
ခ်စ္စဖြယ္ပ ၿပဳံးရယ္ပုံ။

ျမင္မိ႐ုံ မိန္းေမာသတဲ့
မဟန္ၿပီကြဲ႕ ခက္ေခ်ေသး
ကဗ်ာသီမယ္ သံစဥ္ေတး....
~ ညရဲ႕အသံ တီးတိုးျပန္ ၿငီးေငြ႕စိတ္စဥ္မွန္
ေလယူသဲ့သဲ့ ေခ်ာ့သိပ္ခံ မွိန္းေမာတခါဖန္
ၾကည္လဲ့လွပ ေအးျမရန္ ေတာင္ပံ႐ိုက္ခတ္သံ
ႏွလံုးပီတိရႊန္းလဲ့ဟန္ လဝန္းလိပ္ျပာသဏၰာန္ ~
သူ႔ကဗ်ာ အဆိုရပ္ကာပ
ရီေမာၾကသလိုလို။

လိပ္ျပာငယ္ ရွက္အားပိုေတာ့
ဝန္းတခို ပ်ံဝဲကာပ
အမူပို ညြန္းဆိုျပတယ္ထင့္
ေၾသာ္...
လမင္းကလည္း လဲ့လဲ့ခ်ယ္။

လင္းအာ႐ုံ ေရာင္မသက္ခင္ပ
ညွင္းေလငယ္ ပင့္ခါေျပာပါလို႔
ေမာင့္လက္ေဆာင္ ဝါဝါဝင္းရယ္ႏွင့္
ပန္းဝါဝါ ၾကဴၾကဴသင္းကိုတဲ့
ေဆာင္ကာပ ယူေခ်ေတာ့ကြယ္
ေမာင့္လိပ္ျပာငယ္။ ငယ္။