႐ိုးစင္းတဲ့ စစ္တုရင္

ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔သူ တေယာက္ရဲ႕
လႈပ္ရွားခဲ့တဲ့
ေအးစက္တဲ့ ေန႔ရက္ေတြမွာ
ေဆးလိပ္တဖြာကိုသာ
မက္ေမာတယ္...။

ေက်ာ္ျဖတ္ရတဲ့
ညရက္ေတြမွာ
လမ္းျပဆိုလို႔
ပိုးစုန္းၾကဴးတေကာင္သာ
အေဖာ္ပါခဲ့တယ္...။

ငါတို႔ထုတဲ့ ႐ုပ္လုံးဟာ
ငိုးခ်င္းသံတုိ႔ ပ်ံ႕လြင့္ခိုက္မို႔
ပီျပင္ဖို႔ ေန႔ေတြဟာ
ၾကာခဲ့ရတာ မဆန္းပါဘူး...။

မပဋာေျမလူး
အ႐ူးတပိုင္းေတာင္မွ
တရားရေသးတာပဲ...။
ဤကိုေတာင္ ကြ်ဲျဖစ္ရေသးတာ
ညီညြတ္မႈပဲလိုတာ မဟုတ္လား...။

ရန္သူ႔နယ္ေျမမွာ
ေမြးတဲ့ ပန္းရယ္လို႔ မရွိပါဘူး...
မုန္းသူတို႔နယ္ေျမမွာ
လိပ္ျပာတုိ႔...
၀တ္ရည္ကို
ေသာက္စုိ႔ခြင့္ မရခဲ့ၾကဘူး
တကယ္ ၾကဴးေက်ာ္တာက
ဘယ္သူလဲ...။

အေမးရွိတယ္
အေျဖသိတယ္
ၾကားေနသူသာ မျဖစ္ပါေစနဲ႔
ဒီခ်ိန္ဟာ...
စြန္းကိုပဲထြက္သင့္တယ္
ပြန္းကို ေရွ႕တကြက္တိုး...။