ေစာင့္စားသင့္တဲ့ သင့္ျမတ္ခ်ိန္

ေဒါသေတြ...
ေဒါသေတြ တခါတခါမွာ
လႈိင္းထန္သလိုပဲ
႐ုိင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္းကို ထန္တာပါ
အဆုံးမွာ ရတာက
ကမ္းစပ္ေတြ အမုန္း...။

သူမွာက အိေႁႏၵတခြဲသားနဲ႔မို႔
သဲတပြင့္ေတာင္
လြင့္ထြက္မသြားေအာင္ ထိန္းႏိုင္တယ္
တကယ္ထန္သေလာက္
ခံရတာက ကိုယ္ပါပဲ...။

အုန္းပင္မ်ားဆို
ယီးေလးလႊဲကာ
သေရာ္ေတာ္ေတာ္ ျပဳလိုက္ေသး
မင္းဟာ ေခြးေလးပါတဲ့
ဖုန္ေတာင္မွ မထတာကိုး...။

က်ဳိးစားမႈမွာ ေဒါသပါရင္
ကိုယ္ရရွိမွာက ေသာကပါ
ဉာဏ္တခ်က္ သင့္ျမတ္မွာ
ေမြးရာပါတခုသာ
ခြဲျခားရာ တခုျဖစ္တာမို႔
က်န္တဲ့အရာ အားလုံး (အားလုံး)
တံပိုးေတြ သယ္ေဆာင္သြားေလေတာ့...
ေက်ာ့စရာရွိရင္ နင္ပဲေက်ာ့
ငါဆီ လုံးဝ (လုံးဝ) ျပန္မလာေတာ့
သုညေလာက္ အဖိုးတန္တာ မရွိဘူး...။