Thursday, May 12, 2011

ေဝခဲ့တုန္းက

ပြင့္ေနဆဲပန္း
ေဝေနဆဲပန္း
ေႂကြလမ္းမသိ
ေသလမ္းမျမင္
ပြင့္ဘိေဝဘိ၏။

ပြင့္ၿပီးတဲ့ပန္း
ေဝၿပီးတဲ့ပန္း
ေႂကြလမ္းကိုသိ
ေသလမ္းကိုျမင္
ပြင္ခဲ့ေဝခဲ့၏။

ပြင့္ေဝခဲ့စဥ္
လူခ်စ္ခင္မ်ား
အားရႏွစ္သက္
ပန္းမွပန္းကေလး
မနမ္းရက္သလိုလို။

ပြင့္ေႂကြခဲ့ေတာ့
နင္းေျခေက်ာ္လႊား
နားပင္မကပ္
ပန္းလည္းမမွတ္
မလွမ္းရက္သလိုလို။

1 comment:

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ကဗ်ာေလးကုိခံစားသြားပါတယ္
ေၾကြခ်ိန္က်ေတာ႔........

Post a Comment

ပန္းရနံ႔တို႔ သင္းပ်ံ႕ေနေသာအခါ မာယာတို႔သည္ လွည့္စားရန္ အားေကာင္းလာတတ္၏...။