ခ်စ္ဦးသူ

ခ်စ္ဦး
သြားတက္ကေလး ေပၚ႐ုံ
ပါးခ်ဳိင့္ကေလး ခြက္႐ုံ
ဖူးပြင့္စ စံပယ္ငုံေလးလို
ၿပဳံးခ်ဳိခ်ဳိေလးကို ေမ့မရ...။

ခ်စ္ဦး
မ်က္လုံးကေလး မွိတ္႐ုံ
မ်က္ခုံးကေလး ပင့္႐ုံ
ျဖဴလႊလႊ ပန္းခ်ီငိုခိုင္ေလးလို
ကပိုက႐ိုအၾကည့္ေလးကို တသသ...။

ခ်စ္ဦး
မခြဲတမ္းေနာ္လို႔
လက္လွမ္းေပးတယ္
ျဖဴလႊလႊ လက္ေခ်ာင္းသြယ္ေလး
တဖြဖြ မဝတမ္းနမ္းမိတယ္
တဘဝလြမ္းေလာက္ပါရဲ႕...။

ခ်စ္ဦး
ေမာင့္ရင္ခြင္ သိပ္ေႏြးတာပဲ
ေခြ်းစက္ကေလးက ေမြးတယ္
တသက္ရယ္ ဘယ္ခါမခြဲ
ကြန္းခိုရာလို႔လဲ မွတ္မယ္
ယုကို အၿမဲေထြးေပြ႕ထားေနာ္...။

ခ်စ္ဦး
သိမ္းက်ဳံးလို႔ သုံးေဆာင္ပါ
အၿပဳံးမပ်က္ စိတ္ရွည္မယ္
ေနလဲမခြဲ ေသလဲတူတူ
ေသြးယူယူ သားယူယူ
အသဲကိုလဲ လႉပါ့မယ္...။

ခ်စ္ဦး
ေငြလေရာင္ေအာက္မွာ
ဝန္းက်င္က ေလေတြျဖဴး
ေဂၚသဇင္က ျမဴးလာျပန္
ခ်စ္ဆူးစိုက္တဲ့ဒီည
ႏုတ္လည္းမရ ထုတ္မရ...။

ခ်စ္ဦး
နဖူးျပင္ျပင္မွာ နံ႔သာတင္လို႔
ေငြခ်ည္ႏု ယုရဲ႕ေကသာ
ေလေျပမွာ ယိမ္းကလို႔
တသသ ဖယ္ကာဖယ္ကာ
နမ္းဖြဖြ အသနား
ပန္းကေလးမွာ စြင့္စြင့္ကား...။

ခ်စ္ဦး
ယုရယ္ ခ်စ္တယ္လို႔ မေျပာရက္
ဒီ့ထက္ပိုတယ္
ၾကင္နာတယ္ မဆိုအား
လိုတာမ်ား ရွိမလားလို႔
ဆထက္ကဲ ေထာင္ေသာင္းမက
ဘယ္သို႔မွ မခြာရက္ပါ...။

ခ်စ္ဦး
ခုေတာ့ တျပည္႐ြာ
ခ်စ္ဂါထာေတြမွား
အနာအဆာေတြကမ်ား
ေတာင္ကမ္းပါးယံေတြက တား
ပင္လယ္ျခားကလုိ႔
ကမၻာ့႐ြာေခတ္ေရာက္မွ
ငါတို႔က ေဝးရတာ
ကံၾကမၼာယိုးမယ္ဖြဲ႕ရင္
ကိုယ့္တာဝန္မဲ့တဲ့ျပင္
သစၥာမခိုင္ေလသလား
ေမတၱာယိုင္ေလသလား
ေတြးမွားက ဝင္ဦးမယ္
ယုရယ္ မထူးဇာတ္က
ဘယ္လိုခင္းရသလဲ...။