အခ်စ္မိစၦာ

ဧရာဝတီကို မခ်စ္ၾကပါနဲ႔
ဒီအတိုင္းသာ စီးဆင္းပါေစေလ
ႏွလုံးသားကို မီးတိုင္လုပ္ၿပီး
ျပႆနာေတြကို မရွာခ်င္ပါဘူး။

ျပည္သူကို မခ်စ္ၾကပါနဲ႔
သူတုိ႔အၿပဳံးပန္းေတြ ေဝပါေစေလ
အဖကို သတ္ျဖတ္နန္းခ်ၿပီး
ဘုရင္မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။

ႏိုင္ငံကို မခ်စ္ၾကပါနဲ႔
တသီးတျခား ရပ္တည္ပါေစေလ
အေမကို ေမ့ေမ့ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ပစ္ထားၿပီး
ေဒြးေဒၚကို မလြမ္းဆြတ္ခ်င္ဘူး။

ကုန္းေခါင္ေခါင္မွာ ေရျမဳပ္တာ
ခင္ဗ်ားတို႔ခ်စ္လို႔….
အမ်ဳိးေကာင္းသမီးေတြ ျပည္တန္ဆာျဖစ္တာ
ခင္ဗ်ားတုိ႔ခ်စ္လို႔….
မႏၱေလးၿမိဳ႕က်ဆုံးခဲ့တာဟာ
ခင္ဗ်ားတုိ႔ခ်စ္လို႔….။
ျမစ္ဆုံနဲ႔ ဧရာဝတီဟာ
ကမၻာဦးကတည္းက ခ်စ္ၾကတာ
ေဖာ္ေ႐ႊမႈနဲ႔ ျပည္သူေတြဟာ
ငယ္စဥ္ကတည္းက ခ်စ္ၾကတာ
ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ ျပည္ေထာင္စုဟာ
ပုဂံေခတ္ကတည္းက ခ်စ္ခဲ့ၾကတာပါ။

ငွက္ေလးေတြရဲ႕ စိုးစိစိုးစိအသံကို
ကိုယ့္စိတ္မွာ ဘာသာျပန္တယ္
“ငါ့တို႔ကမၻာငယ္ကေလး
မိစၦာေတြ သိမ္းပိုက္လိုက္ၾကၿပီ” တဲ့။

မိန္းမပ်ဳိေလးေတြရဲ႕ တီးတိုးအသံဟာ
ကိုယ့္ရင္မွာ ပဲ့တင္ထပ္ေနတယ္
“ေ႐ႊေပးလို႔မရတဲ့ ဣေႁႏၵေတြ
ခ်စ္တီးေတြ သိမ္းယူလိုက္ၾကၿပီ” တဲ့။

အမိေျမရဲ႕ ညီးညဴသံကို
ကိုယ့္အထင္နဲ႔ ဘာသာျပန္မိတယ္
“မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြရဲ႕ ဘဝေတြ
မေမြးခင္ပဲ သတ္ခံလိုက္ရၿပီ” တဲ့။

ပန္ၾကားပါရေစ
ခင္ဗ်ားတို႔အခ်စ္ေတြ ရပ္လိုက္ၾကပါေတာ့
ဧရာဝတီကိုယ္စား ေတာင္းပန္ပါရေစ
ခင္ဗ်ားတို႔အခ်စ္ေတြ ရပ္လိုက္ၾကပါေတာ့
အမ်ဳိးေကာင္းသမီးေတြကိုယ္စား ပန္ၾကားပါရေစ
ခင္ဗ်ားတုိ႔အခ်စ္ေတြ ရပ္လိုက္ၾကပါေတာ့
ႏိုင္ငံ့ကိုယ္စား ထုတ္ေျပာပါရေစ
ခင္ဗ်ားတုိ႔အခ်စ္ေတြ ရပ္လိုက္ပါေတာ့။