အခ်ည္းအႏွီးပဲျဖစ္ခဲ့တယ္

ေပါက္ကရငါးဆယ္ေတြ ေျပာၿပီး
ေနဝင္ေနထြက္ေတြကို မွတ္တမ္းတင္လိုက္
လေရာင္မွိန္မွိန္ေတြကို ေက်ာ့ကြင္းေထာင္လိုက္
ညဥ့္ငွက္ကေလးေတြနဲ႔ သံစဥ္ညွိလိုက္
ေကာ္ဖီခါးခါးကို က်ိတ္မွိတ္လိုက္နဲ႔
ေျခမညြန္ရာ လြင့္ပါသြားတာ
ဆယ္စုႏွစ္မ်ား လြန္သြားၿပီ...။

သူ႔ကြ်န္မခံသီခ်င္းကိုဆို
ေမြး႒ာေနသီခ်င္းကိုညဥ္း
ေအာင္ပါေစသီခ်င္းကိုနားေထာင္
ႀကံတိုင္းေအာင္ ဣစၦာအိုးကိုႏႈိက္
လက္တဆုံး ခါးအကုံး
သုညတလုံးပဲရလိုက္တယ္...။

ဖြတ္လည္းမရ
ဓားမလည္းဆုံး
က်ားကိုေၾကာက္ရ
ရွင္းႀကီးကို ရြံ႕ရနဲ႔
ေမႊးကြ်တ္တာေတာင္
ဒီဘဝက
လြတ္မယ္မထင္ဘူး...။

စံနစ္ဆိုးထဲမွာ
ဒုကၡကအမ်ဳိးမ်ဳိး
ေတာင္လိုပုံတဲ့ ႐ိုး
ျမစ္လိုစီးတဲ့ ေသြး
မိုးလိုရြာတဲ့ ေခြ်းေတြ
ေပးဆပ္ၿပီးၿပီ
ရင္းႏွီးၿပီးၿပီ
ဘယ္မွာလဲ လွပတဲ့အနာဂါတ္
ဘယ္မွာလဲ ေတာက္ပတဲ့ အလင္းေရာင္
ဘယ္မွာလဲ ေျဖာင့္ျဖဴးတဲ့ လမ္း
ေအာင္ျမင္မႈေတြက
ကုလားေသ ကုလားေမာ
ဘယ္နားသြားေသေနတယ္မသိ
ဘယ္မွာလဲ...
ဘယ္မွာလဲ...။