Wednesday, October 19, 2011

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေဆြး

အလြမ္း၊ အေဆြးေတြနဲ႔
ေတြးရင္း ေငးေမာမိတယ္
တေနကုန္၊ တညလုံး...။

မုန္းတရားမ႐ွိတဲ့ အခ်စ္ဟာ
အႏွစ္သာရ ဘယ္ေလာက္႐ွိမွာတဲ့လဲ
တည္ၿငိမ္တဲ့အခ်စ္ဆိုတာ လိုအပ္ဆုံး မဟုတ္ဘူး။
တခုတည္းေသာ လိုလားစရာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
တည္ၿငိမ္လြန္းရင္ နယ္ထိုင္တယ္ဆိုေပမယ့္
အဲဒီတည္ၿငိမ္မႈက ဘယ္ေလာက္အထိ တည္ၿငိမ္ႏိုင္မွာတဲ့လဲ
လကို အၿမဲတမ္း ကြယ္ထားႏိုင္တဲ့ တိမ္ဆိုတာ မ႐ွိပါဘူး
တိမ္ေၾကာင့္ လရဲ႕ အလင္းဟာ ဂုဏ္႐ွိေလေတာ့
ဓာတ္သက္မက်ေပမဲ့ မိတ္ဖက္ျဖစ္တယ္ဆိုတယ္ ယုံ။

တုန္လႈပ္လြန္းတဲ့ ႏွလုံးသားကို
ဘယ္လို ပကာသနမွ ကာကြယ္မေပးႏိုင္ပါဘူး
ပဓာနက ပကာသနမွ မဟုတ္ဘဲ။
အတၱျခင္း တူညီၾကေပမယ့္
ေမတၱာေဂဟအားနည္းေတာ့
ေသြးခြဲတိုင္း ကြဲၾကရတယ္။

ငါတို႔ ကြဲခဲ့ၾကရၿပီ
ရလာဘ္ကိုယ္စီနဲ႔
သူေဆြး၊ ကိုယ္ေဆြး
သူလည္းေတြး၊ ကိုယ္လည္းေတြး
သူေငးေနသလား
ငါေငးေနတုန္း....။

No comments:

Post a Comment

ပန္းရနံ႔တို႔ သင္းပ်ံ႕ေနေသာအခါ မာယာတို႔သည္ လွည့္စားရန္ အားေကာင္းလာတတ္၏...။