Sunday, April 6, 2014

ညအမွား

ဒုတ္ဒုတ္အသံရယ္က
႐ုတ္႐ုတ္ညံလို႔ကာပ
ေမာ္ေတာ္ဘုတ္က ကပ္ခဲ့ၿပီ။

ညိဳေရာင္သန္းပါလို႔
ထင္ေရာင္ရမ္းကာ သူငါေခၚၾကႏွင့္
သူဇာက အေမာင္သတယ္
ဗ်ဴိး ဟစ္ခ်င္ဖြယ္။

တကယ္မဟုတ္ပါဘူး
တနယ္စီ နဂိုရ္ေဝးတာပ
တေျဖသာ ေျပရာေၾကာင္းေပမို႔
လာလာႏွင့္ သူကေခၚ
တိုးတိုးသာေနာ္။

မွားပါၿပီကြယ့္
သည္က်ားကို စင္ေပၚတင္ရလို႔
အထင္အျမင္ လြဲကာသာဘဲရယ္ႏွင့္
မၾကင္ခ်င္ ထိပ္တင္ထားရယ္က
ေဟ့... ငတက္ျပား
ဆင္းေတာ့ခ်က္ခ်င္း။

ၾကက္မိသားစု

ၾကက္ဖႀကီးက အသံျပဳ
ဥႀကီးႀကီးဥ
ၾကက္မကလည္း ျပန္ျပန္ေဆာ္
တကတည္းမွေတာ္
ၾကက္ေပါက္စက ဝင္ဝင္ေျပာ
ပီးရင္ပီးပါေရာ။

ပိေတာက္ေမ

ရွစ္ရပ္အာကာေဗြ
တိမ္မိလႅာ ရစ္သိုင္း
ဆိုင္းလို႔ မႈိင္းလို႔သာေဝေတာ့
ေမွ်ာ္ရသူ ဗ်ာေပြေမာဖြယ္ပါ့
ျမဴေဆာ့တယ္ေလ။

ကလူၾကေလေတာ့
တမူႂကြားခ်င္လွသူက
ေဒဝါနတ္ရွင္ရယ္ကြယ္
တခါတႀကိမ္သာ ျဖန္းပါေလ
ျမနန္းမွာ ေ႐ႊညွာကြပ္လို႔
ပင္ညႊတ္ေအာင္ ထိန္ေဝျပလိုက္မယ္
ပိေတာက္ေမကို သနားရင္ျဖင့္
ျဖန္းလိုက္ပါေဆြ။

စံပယ္

ခ်စ္စရာ့ စံပယ္
ပြင့္ခ်ပ္လႊာ ျဖဴျဖဴးေဖြးနဲ႔
သင္းရနံ႔ႂကြယ္။

ခ်စ္သူငယ္ ေကသာေက်ာ့
ထုံးဖြဲ႔ကာ ပန္ဆင္ေတာ့တယ္
ၿပဳံးလို႔သာေပါ့။

စံပယ္

ညေနမွာ ခူးပါတဲ့
ဖူးခါစ စပယ္ငုံ
သင္းပ်ံ႕ေမႊးထုံ
ပြင့္ပုံကဆန္း။

နန္းထိုက္သူ ေကသာထုံးမွာလ
ကုံး၍သာ ပန္ဆင္သတယ္ေလ့
ထုံးေမြ႕ကာ ႐ႊင္ၿပဳံးပါလို႔
ႏွလုံးေအးမယ့္ ေဆးဝိဇၨာကို
ကြယ္....
ျမင္သူေငးရတဲ့ ခင္ေလးတို႔ေရ
သုံးလိုက္ၾကစမ္း။

ေမွ်ာ္

ေႂကြ႐ြက္ဝါ ေျမမွာလူး
ေလ႐ူးက ေပြတယ္ေလ
တန္ခူး ဂိေမွ။
ခါေႏြထူးတာမုိ႔
ပိေတာက္ဖူးေတြက
ေ႐ႊရည္လူးခ်င္လို႔ပ
မိုးနတ္ေမွ်ာ္ေန။

ပန္းရနံ႔တို႔ သင္းပ်ံ႕ေနေသာအခါ မာယာတို႔သည္ လွည့္စားရန္ အားေကာင္းလာတတ္၏...။